အလွန်ချမ်းအေးသော နိုဝင်ဘာနေ့တစ်နေ့ဖြစ်သည်။ အိမ်ယာမဲ့များအတွက် လှူဒါန်းထားသည့် ပစ္စည်းများကို ကျောပိုးအိတ်အလုံးနှစ်ရာ၌ ထည့်နိုင်ရန် အသင်းတော်မှ မျှော်မှန်းထားခဲ့သည်။ အိတ်ထဲသို့ ပစ္စည်းများထည့်ရန် ကူညီပြင်ဆင်လျက် အလှူပစ္စည်းများကို အမျိုးအစားအလိုက် ရွေးပေးရင်း လက်အိတ်၊ ဦးထုပ်၊ ခြေအိတ်နှင့် စောင်အသစ်များပါပါစေဟု ကျွန်မ ဆုတောင်းနေခဲ့သည်။ ငရုတ်သီးဟင်းလျာခွက်နှင့် အသားညှပ်ပေါင်မုန့်များကိုလည်း ပေးဝေဦးမည်။ ထို့နောက် ကိုယ်တိုက် အဝတ်စငယ်များကို ကျွန်မ တအံ့တဩ သတိထားမိသည်။ ထိုသူတို့ နွေးနွေးထွေးထွေးနေနိုင်ရေး၊ အစာကျွေးမွေးရေးအတွက်သာ ကျွန်မအာရုံထားခဲ့သော်လည်း အကူအညီကို လက်ခံရယူမည့်သူများ မိမိတို့ကိုယ်မိမိ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းဖြစ်နေသည်ဟု ခံစားရအောင် ကူညီပေးရန် တစ်စုံတစ်ဦးက သတိရခဲ့သည်။
သမ္မာကျမ်းစာ၌ စိတ်နှလုံးနှင့် ဝိညာဥ်သန့်ရှင်း စင်ကြယ်ခြင်း ဟူသည့် အခြား “သန့်ရှင်းစင်ကြယ်ခြင်း”တစ်မျိုးကို ပြောထားသည်။ ကျမ်းပြုဆရာနှင့် ဖာရိရှဲတို့၏ ဟန်ဆောင်လျှို့ဝှက်မှုကို ဝေဖန်ရာ၌ ဤသန့်ရှင်းစင်ကြယ်ခြင်းကို သခင်ယေရှု ရည်ညွှန်းပြောဆိုခဲ့သည်။ သူတို့သည် အသေးငယ်ဆုံးသော ပညတ်တရား၏…
အမေရိကန်နိုင်ငံရှိ Maine(မိန်း)ကျေးလက်ပြည်နယ်မှ ရှစ်နှစ်အရွယ် သူငယ်လေးနှစ်ဦးသည် သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်အမှတ်အသားအဖြစ် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့တိုင်း စမတ်ကျကျ ကုတ်အင်္ကျီနှင့်ဘောင်းဘီဝတ်စုံပြည့်ကို ဝတ်ဆင်ကာ ကျောင်းသွားလေ့ရှိသည်။ မကြာမီ “Dapper Wednesdays” (စတိုင်ကျကျဗုဒ္ဓဟူးနေ့)သည် လူကြိုက်များသည့် နေ့တစ်နေ့ဖြစ်လာပြီး၊ အခြားအခန်းဖော်များနှင့် ကျောင်းဝန်ထမ်းများလည်း ဝတ်ကောင်းစားလှများ ဝတ်ဆင်လာကြသည်။ ထိုအကြံကို အစပြုခဲ့သည့် James(ဂျိမ်းစ်)သည် ချီးမွမ်းစကားများကြားရ၍ ကျေနပ်လျက်၊ “အဲ့ဒါက ငါ့ကို တကယ်ပဲ စိတ်ချမ်းသာစေတယ်”ဟု သူပြောခဲ့သည်။ ထိုဗုဒ္ဓဟူးနေ့ဝတ်စုံသည် ကလေးများအား ကျောင်းဂုဏ်ဆောင်သူများအဖြစ် ကွဲထွက်စေခဲ့သည်။
ကျွန်ုပ်တို့၏ဝိညာဉ်ရေးရာဝတ်စုံသည်လည်း ကျွန်ုပ်တို့ကိုဘုရားသားသမီး များအဖြစ် ကွဲထွက်စေပြီး စိတ်ကြည်နူးစေသည်။“...ငါ၏ဘုရားသခင်ကြောင့် ငါ့ဝိညာဥ်သည် ရွှင်လန်းမည်။ အကြောင်းမူကား၊ မင်္ဂလာဆောင်လုလင်သည် ပေါင်းသရဖူကို ဆောင်းသကဲ့သို့...၊ မင်္ဂလာဆောင်သတို့သမီးသည် တန်ဆာဆင်သကဲ့သို့...၊ ကယ်တင်ခြင်းအဝတ်တန်ဆာနှင့် ငါ့ကို ဝတ်ဆင်စေ၍၊ ဖြောင့်မတ်ခြင်းဝတ်လုံနှင့် ခြုံတော်မူပြီ”ဟု ဟေရှာယ ချီးမွမ်းခဲ့သည်(ဟေရှာ ၆၁:၁၀)။
ဣသရေလလူမျိုးများ ဖမ်းဆီးကျွန်ပြုခံရချိန်၌ ၎င်းတို့၏ ဝိညာဉ်ရေးရာနှင့်တကွ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအဝတ်အစားများပါ…
နန်စီသည် ပြဿနာများကိုသာကြည့်ပြီး အနာဂတ်အတွက် ပူပင်ခဲ့သည်။ သူမ၏ခင်ပွန်းတွမ်သည် မိန်းကျေးလက်ဒေသ ခြေလျင်တောင်တက်ခရီးစဥ်တွင် သုံးကြိမ် သတိလစ် မေ့မြောခဲ့သည်။ သို့သော် အနီးအနားရှိဆေးရုံမှ ဆရာဝန်များက စစ်ဆေးရာ ဘာမျှရှာမတွေ့ခဲ့ပါ။ ကျန်းမာရေးစင်တာကြီးရှိ ဆရာဝန်များနှင့် နောက်ထပ် စစ်ဆေးမှုများ လုပ်ဆောင်ရာ၌လည်း ဘာမျှရှာမတွေ့ခဲ့ပါ။ “ကျွန်မအရမ်းကြောက်နေခဲ့တာ”ဟု နန်စီက ဆိုသည်။ သူမ၏ခင်ပွန်းပြန်လည်သက်သာလာစဥ် သူမသည် နှလုံးအထူးကုဆရာဝန်အား “ကျွန်မတို့အခု ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ” ဟု နောက်ဆုံးအကြိမ် မေးခွန်းထုတ်ရာ၊ ဆရာဝန်က “ဘဝကို ပျော်ရွှင်စွာ ရှင်သန်ပါ” ဟု သူမ၏အမြင်ကို ထာဝရပြောင်းလဲစေခဲ့သော ပညာရှိသောအဖြေကို ပေးခဲ့သည်။ “သူရွဲ့ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ သူ ကျွန်မတို့ကို အကြံပြုခဲ့တာပါ”ဟု နန်စီက ပြန်ပြောပြသည်။
ထိုလမ်းညွှန်ချက်သည် သခင်ယေရှု၏ တောင်ပေါ်ဒေသနာတော်မှ သွန်သင်မှုများကို ထင်ဟပ်စေသည်။ “အဘယ်သို့ စားသောက်ရမည်ဟု အသက် အဖို့ မစိုးရိမ်ကြနှင့်။ အစာထက် အသက်မြတ်သည် မဟုတ်လော။…
ငြင်းခုံခြင်းဖြင့် အနိုင်ရနိုင်မည်လား။ ဘယ်တော့မှမရနိုင်ကြောင်း၊ ပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းသူများနှင့် အသေးစားစီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်များအကြား ပြင်းထန်လာသည့် အငြင်းပွားမှုကြောင့် “Adirondack Wars” (အဒါရွန်ဒါ့စစ်ပွဲများ)ကို စတင်စေခဲ့သည့် Adirondack Park (အဒါရွန်ဒါ့ဥယျာဥ်)ဒေသတွင် နေထိုင်သူများကို မြို့လေး ၏ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးက သတိပေးခဲ့သည်။ အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ နယူးယော့ပြည်နယ် မြောက်ဖျားပိုင်းရှိ ထိုဒေသ၏တောတောင်ကို သဘာဝအတိုင်း ဆက်လက် ထိန်းသိမ်း မည်လား (သို့) ဖွံ့ဖြိုးအောင် တည်ဆောက်ပြုပြင်မည်လား ဟု ငြင်းခုံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
“မင်းတို့လာတဲ့နေရာကို ပြန်သွားကြ” ဟု ဒေသခံ ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးက ပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေးသမားတစ်ဦးကို အော်ဟစ်ခဲ့သည်။ သို့သော် “တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး အော်ဟစ်မနေဘဲ အပြန်အလှန်စကားပြောကြည့်ပါ” ဟု စကားသစ်တစ်ခု မကြာမီ ထွက်ပေါ်လာပြီး ရန်လိုနေသည့် အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့အကြား ပြန်လည်သင့်မြတ်ရေးအတွက် နားလည်မှုရှိသော မဟာမိတ်အဖွဲ့ကို ဖွဲ့စည်းခဲ့ကြသည်။ လူထုဆွေးနွေးပွဲက တိုးတက်မှုဖြစ်ပေါ်ခဲ့ကာ တောရိုင်းမြေ ဧက ၁ သန်း…
မဲရဒသ်(Meredith)၏ မင်္ဂလာဆောင်တွင် သူမ၏အမေက ကောရိန္သုသြဝါဒစာ ပထမစောင်မှ လှပသော ကျမ်းချက်ကို ရွတ်ဖတ်ခဲ့သည်။ သမ္မာကျမ်းစာ၏ “ချစ်ခြင်းမေတ္တာအခန်း”ဟု မကြာခဏ အခေါ်ခံရသော အခန်းကြီး ၁၃ သည် ထိုမင်္ဂလာအချိန်နှင့် လိုက်ဖက်ညီခဲ့သည်။ “မေတ္တာသည် စိတ်ရှည်တတ်၏။ ကျေးဇူးပြုတတ်၏။ မေတ္တာသည် ဂုဏ်ပြိုင်ခြင်းမရှိ၊ ဝါကြွားခြင်းမရှိ၊ မာန်မာနမရှိ” (:၄)။ တမန်တော်ထံမှ ထိုစကားလုံးများထွက်လာအောင် မည်သည့်အရာက သူ့အား လှုံ့ဆော်ခဲ့သည်ကို ခေတ်သစ်သတို့သမီးများနှင့် သတို့သားတို့ သိကြပါ့ မလားဟု ကျွန်ုပ်တွေးမိသည်။ ရှင်ပေါလုသည် အချစ်ကဗျာ စပ်ဆိုခဲ့ခြင်း မဟုတ်ပါ။ ပြင်းထန်သော ကွဲပြားမှုများကို ကုစားသင့်မြတ်စေရေး ကွဲပြားနေသည့်အသင်းတော်သို့ စာရေးတောင်းဆိုခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဓမ္မပညာရှင် ဒေါက်ကလပ်စ် အေ ခဲန့်ဘဲလ် (Douglas A. Campbell)က “ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကောရိန္သုအသင်းတော်က အရှုပ်ထုပ်ကြီးပေါ့” ဟူ၍ ပြောခဲ့သည်။ အသင်းတော်၌ သွေးရင်းကာမစပ်ယှက်မှု၊ ပြည့်တန်ဆာမှုနှင့်…
လူသားတို့ ဝေဟင်၌ ပျံသန်းနိုင်မှုပန်းတိုင်ကို ရိုက်ထ်(Wright) ညီနောင်တို့ ဆွတ်ခူးနိုင်ခဲ့သော်လည်း ၎င်းတို့၏ အောင်မြင်မှုလမ်းခရီးမှာ ဘယ်တော့မှ မလွယ်ကူခဲ့ပါ။ မရေမတွက်နိုင်သော ကျရှုံးမှု၊ လှောင်ပြောင်မှု၊ ငွေကြေးအခက်အခဲများနှင့် ၎င်းတို့ ထဲမှ တစ်ဦးက ပြင်းထန်စွာ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရခြင်းများ ကြုံရသော်လည်း ထိုညီနောင် သည် သူတို့ကြုံတွေ့ရသည့် အခက်အခဲများကြောင့် မရပ်တန့်ခဲ့ပါ။ အော်ဗာရိုက်ထ် (Orville Wright)သတိပြုမိသကဲ့သို့ “ငြိမ်သက်သောလေထဲတွင် ပျံသန်းသောငှက် မရှိပါ”။ အထ္ထုပ္ပတ္တိရေးသားသူ ဒေးဗစ်မက်ကာလာ(David McCullough) ၏ အမြင်အရ အခက်အခဲဒုက္ခဆိုသည်မှာ “မိမိကို အပေါ်သို့ တွန်းတင်ပေးဖို့ လိုအပ်တဲ့ အရာဖြစ်နိုင်တယ်။ တောင်ထိပ်ကို ရောက်ပြီဆိုတဲ့အရာက သူတို့လိုချင်တဲ့ ပျော်ရွှင်မှု မဟုတ်ဘူး။ တောင်ကိုတက်နေရခြင်းက သူတို့၏ပျော်ရွှင်မှုဖြစ်တယ်” ဟု ဆိုသည်။
တမန်တော်ရှင်ပေတရုသည် နှိပ်စက်ညှဥ်းပန်းခံရသော ကနဦးအသင်းတော်များအား အလားတူဝိညာဥ်ရေးရာ နိယာမကို သင်ပေးခဲ့သည်။ “ချစ်သူတို့၊ သင်တို့ကို စုံစမ်းစရာဘို့…
ကျွန်မ၏အထက်တန်းကျောင်းနှစ်ပတ်လည်စာအုပ်၌ ပါရှိသည့် ခေတ်မမီတော့သည့် ပုံတုံး ဆံပင်ပုံစံ၊ အဝတ်အစားနှင့် ခေတ်ဟောင်းကားများကို ကြည့်ပြီး ကျွန်မ၏မြေးများက တအံ့တသြဖြစ်နေကြသည်။ ကျွန်မ၏အမြင်ကမူ တစ်မျိုးကွာခြားသည်။ ပထမ ဆုံး ကြာမြင့်စွာပေါင်းသင်းခဲ့သည့်မိတ်ဆွေများ၏အပြုံးကို မြင်ပြီး၊ အချို့နှင့် ယခုတိုင် သူငယ်ချင်းဖြစ်နေဆဲပါ။ ထို့ပြင် ဘုရား၏ထိန်းသိမ်းနိုင်စွမ်းကို ကျွန်မတွေ့ရသည်။ ကျောင်းတွင် အဆင်ပြေအောင် ကြိုးစားရုန်းကန်နေရချိန်တွင် သူ့ကိုရှာသော သူတိုင်းအားပေးသော ကြင်နာမှုဖြစ်သည့် ကိုယ်တော်၏ တည်မြဲသော ကောင်းမြတ်ခြင်းက ကျွန်မကို စောင်မကြည့်ရှုခဲ့သည်။
ဘုရားရှင် သူနှင့်အတူ အစဥ်မပြတ်ရှိသည်ကို ဒံယေလသိသည်။ ဗာဗုလုန်ပြည် ၌ စစ်သုံ့ပန်းအဖြစ်ရှိနေစဉ်တွင် ရှင်ဘုရင် ထုတ်ပြန်သော အမိန့်တော်ကို မမှတ်ဘဲ (ဒံ ၆:၇-၉) သူသည် “ယေရုရှလင်မြို့သို့မျက်နှာပြုရာ အထက်ခန်း ပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လျက် ဆုတောင်း၍ ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလေ၏”(၆:၁၀)။ ဘုရားရှင် ၏အတူတည်ရှိနေမှုက သူ့ကို စောင်မလျက်၊ ထိုဘုရားသည် သူ၏ဆုတောင်းသံကို…
သင်းအုပ်ဆရာတိမောသေ(Timothy)သည် ခရီးသွားစဉ် လေဆိပ်တွင် သူဝတ်ဆင် သည့် ခရစ်ယာန် ဘုန်းတော်ကြီးဝတ်စုံ အနက်ပေါ်မှကော်လာပြားကို တွေ့လျှင် လူတို့က “ကျေးဇူးပြု၍ ကျွန်တော့်အတွက် ဆုတောင်းပေးပါ”ဟု တောင်းဆိုကြသည်။
မကြာမီက လေယာဥ်ပေါ်တွင် အမျိုးသမီးတစ်ဦးက သူ့ကို သတိထားမိပြီး သူ့ထိုင်ခုံအနီး၌ဒူးထောက်လျက် “ရှင်က သင်းအုပ်ဆရာလား။ ကျေးဇူးပြု၍ ကျွန်မအတွက် ဆုတောင်းပေးပါလား”ဟု မေတ္တာရပ်ခံသည်။ သူကလည်း ဆုတောင်းပေးပါသည်။
ယေရမိအနာဂတ္တိကျမ်းတွင် ကျွန်ုပ်တို့၏ဆုတောင်းကို ဘုရားရှင်နားညောင်း၍ အဖြေပေးကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့ အဘယ့်ကြောင့် သိသည်ကို မီးမောင်းထိုးပြထားသည်။ ဘုရားရှင် ဂရုစိုက်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဘုရားရှင်က ‘သင်တို့အဖို့ကြံစည်သော အကြံတို့ကို ငါသိ၏။...အကျိုးနည်းစေခြင်းငှာ ကြံစည်သောအကြံမဟုတ်ဘဲ၊ သင်တို့သည် မျှော်လင့်သောအကျိုးကို ရမည်’ ဟူ၍ သူချစ်သော၊ အပြစ်နှင့်ပြည့်သော၊ တိုင်းတစ်ပါးသို့ ဖမ်းဆီးခံရသော သူ၏လူမျိုးတော်တို့ကို အာမခံချက်ပေးသည် (၂၉:၁၁)။ ၎င်းတို့ သူ့ထံ ပြန်လှည့်လာမည့်အချိန်ကို ကိုယ်တော်စောင့် မျှော်ရင်း…
အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ မစ်ရှီဂန်ပြည်နယ်၊ ဟိုက်လန်းပါခ့်မြို့၏ လမ်းများ၌ မီးမရတော့သောအခါ၊ အခြားသော အလင်းအရင်းအမြစ်တစ်ခုဖြစ်သည့် နေအလင်းကို အားကိုးလာခဲ့ရသည်။ ရုန်းကန်နေရသောမြို့သည် လျှပ်စစ်ဓာတ်အားပေးကုမ္ပဏီကို ပေးဆောင်ရန် ငွေကြေးမရှိခဲ့၍ လျှပ်စစ်ကုမ္ပဏီက လမ်းမီးများကိုဖြတ်ပြီး မီးတိုင် ၁,၄၀၀ မှ မီးလုံးများကို ဖယ်ရှားခဲ့သည်။ ၎င်းက မြို့သားများအတွက် အမှောင်ထဲ၌ လုံခြုံမှုမရှိ ဖြစ်စေခဲ့သည်။ “အခုဆို ကျောင်းသွားမယ့်လမ်းမှာ ရှိနေတဲ့ ကလေးနှစ်ဦးက မီးမရှိတဲ့လမ်းပေါ်မှာ လမ်းမကြီးအတိုင်း လမ်းလျှောက်သွားနေရပါတယ်” ဟု မြို့သားတစ်ဦးက သတင်းအဖွဲ့သားတစ်ဦးကို ပြောပြသည်။
မြို့ထဲ၌ နေရောင်ခြည်စွမ်းအင်သုံး လမ်းမီးများ တပ်ဆင်ရန် အကျိုးအမြတ် မယူသောအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ကို ဖွဲ့စည်းလိုက်သောအခါ ထိုအရာသည် ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ အတူတကွလုပ်ဆောင်လျက်၊ လူသားချင်း စာနာထောက်ထားသော အဖွဲ့အစည်းသည် မြို့သူမြို့သားများ လိုအပ်သော မီးအလင်း၏အရင်းအမြစ်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးသည့်တစ်ချိန်တည်းမှာပင် မီတာခွန်ပေးဆောင်ရန် ကုန်ကျမည့်ငွေကိုလည်း ချွေတာပေးခဲ့သည်။
ခရစ်တော်၌တည်သော ကျွန်မတို့၏အသက်တာတွင်၊ ကျွန်မတို့ မှီခိုစိတ်ချရသော…
အမေ့အိမ်ကို ရောင်းရမည်လား။ ကျွန်မချစ်ရသော မိခင်မုဆိုးမကြီး ဆုံးပါးသွားပြီးနောက် ထိုဆုံးဖြတ်ချက်က ကျွန်မစိတ်ကို ဝန်လေးစေလျက် ဝမ်းနည်းကြေကွဲ စိတ်က လွှမ်းမိုးခဲ့သည်။ သို့တိုင် ကျွန်မတို့ညီအစ်မနှစ်ဦးသည် အမေ့အိမ်အလွတ်ကို နှစ်နှစ်ကြာ သန့်ရှင်းရေးနှင့်ပြင်ဆင်မှုလုပ်ပြီး ရောင်းချရန် စီစဥ်ခဲ့သည်။ ထိုစဥ်က ၂၀၀၈ ခုနှစ်ဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာ့စီးပွားပျက်ကပ်ကြောင့် ဝယ်လက်မရှိ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ကျွန်မတို့က စျေးကို ဆက်တိုက်လျှော့ခဲ့သော်လည်း ကမ်းလှမ်းမှုများ မရှိခဲ့ပါ။ ထို့နောက် တစ်မနက်တွင် ကျွန်မကျမ်းစာဖတ်နေရင်း “နွားထီးမရှိသော တင်းကုပ်သည် စင်ကြယ်၏။ သို့သော်လည်း နွားခွန်အားကို သုံး၍ များသောစီးပွားကို ရတတ်၏” (သု ၁၄:၄) ဆိုသော ကျမ်းပိုဒ်က ကျွန်မအာရုံကို ဖမ်းစားခဲ့သည်။
ထိုကျမ်းပိုဒ်က လယ်ယာလုပ်ငန်းအကြောင်း ပြောထားသော်လည်း ၎င်း၏ သတင်းစကားကြောင့် ကျွန်မ စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ တင်းကုပ်အလွတ်သည် သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေသော်လည်း တင်းကုပ်ရှိတိရိစ္ဆာန်၏ “ရှုပ်ထွေးညစ်ပေ”မှုဖြင့်သာ အကျိုးစီးပွားကို ရိတ်သိမ်းနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ကျွန်မတို့အတွက်မူ…